MIJN AVONTUREN IN SPANJE - MOOI ALICANTE

Waar          Alicante, Spanje

Wanneer    oktober 2019

Het is zaterdag. Na een dagje rustig aan op het strand van San Juan kom ik terug in een vibrerende stad. Het is zaterdag! Ik voel de energie sissend en bruisend  om me heen vloeien.

Teruglopend naar mijn flat kom ik een groep van een vrijgezellenfeestje tegen en even later een trouwstoet. Lopend door de stad ontmoeten de familie van de bruid en die van de bruidegom elkaar bij de kerk. Iedereen ziet er prachtig uit en er wordt gelachen en gekust. Vol spanning wordt op de bruid gewacht. Er klinkt gejuich en applaus. "Guapa" - mooierd - wordt er geroepen en stralend loopt de bruid de kerk binnen. 

Na een snelle douche en een kop koffie loop ik in een jurkje en vol in de make-up de stad in. Het is zaterdag en een spijkerrokje met topje volstaat niet! Iedereen om me heen lacht en de vrolijkheid is aanstekelijk. Bij het zebrapad krijg ik een bewonderende blik van een veeeel jongere knapperd en ik glimlach. 

In Calle Castaños ziet het zwart van de mooi opgedofte mensen. Glazen tinkelen en er klinkt muziek en gelach; veel gelach. Dit is de plek voor de tardeo. Tardeo is het uitgaansleven voor de uhm, oudere jongeren zeg maar. Op zaterdagmiddag, zodat de kinderen naar opa en oma kunnen of naar de oppas want ook opa’s en oma’s houden nog wel van een gezellige tardeo.
Al is bezadiging ver te zoeken...

Je waant je in het uitgaansleven van Lloret de Mar. Maar dan met mensen die wat ouder zijn,  variërend van net uit de tienerjaren tot dik in de 70. Politieauto’s staan op de hoeken van de straat en de blauwe uniformen (selecteren ze politiemensen in Spanje op ‘looks’?!) zijn goed vertegenwoordigd. Enig om hier rond te lopen, maar ik stort me toch maar niet in dit uitgaansleven.

Ik vind een terrasje dichter bij mijn flat en iets verder uit het feestgedruis. Maar ook hier op het plein voel je de zaterdagvibes.

Vlak bij mij zit een groepje bruiloftsgasten; dames in het lang en de heren in pak. Vrolijkheid troef!
De bartender tegenover mij heeft het even rustig en hij jongleert met glazen en cocktailshakers dat het een lieve lust is.

De bedelaars komen langs evenals de Afrikaanse straatverkopers.

Een  mevrouw loopt met haar vriendinnen het terras op. Ze draagt een sjerp; ze is 50 geworden. De obers en gasten verdringen zich om haar heen en verzekeren haar allemaal dat ze niet kunnen geloven dat ze 50 is en vertellen haar hoe mooi ze is (echt waar, ze lijkt geen dag ouder dan 25).  
Een prachtige gespierde donkere man trekt zijn shirt uit en doet acrobatenkunstjes waarna hij met de pet rondgaat. 

En ik zit op mijn stoel naar dit alles te kijken en te genieten en drink een heerlijk glas wijn. Ik krijg een schaaltje olijven en vraag of ik er wat patatas bij mag want de wijn stijgt een beetje naar mijn hoofd en vanavond ga ik nog uit met Myriam.
De patatas hoef ik niet te betalen van de lieve ober, maar ik laat uiteraard een fooi achter.

Ik slenter terug naar mijn stekkie en denk “Alicante, wat ben je toch een heerlijke stad!"