Inmiddels ben ik alweer (een poosje) thuis na een week Spaanse lessen in Spanje. "En?" vragen mensen, "hoe was het?"
Er zijn zoveel woorden die ik wil gebruiken, Nederlandse woorden, Engelse, Spaanse...
Mijn hoofd en hart lopen over van de woorden maar mijn mond komt niet verder dan eh, eh, ja, eh super.
En dan leer ik vandaag een nieuwe Spaanse zin:
La pluma siempre ha sido mi pasión - De pen is altijd mijn passie geweest. Ik hoef deze zin niet te repeteren, want deze zin, die ken ik:
dat ben ik!
Mijn pen is gewilliger dan mijn mond en ik heb nooit een tekort aan geschreven woorden. Ik besluit mijn ervaringen van de Spaanse week op te schrijven.
Maar weer kom ik niet verder dan een of twee zinnen waarna de backspacetoets overuren draait. Hoe kan ik binnen 500 woorden uitleggen hoe de Spaanse week is geweest?
intens
Het was intens, vol, magisch, zwaar, geweldig, moeilijk, prachtig, wonderbaarlijk en emotioneel.
23 mensen, 5 nationaliteiten, 1 doel. Ieder met zijn eigen motieven, twijfels en onzekerheden.
Dan, uit de USA, met zijn Mexicaanse achternaam die geen woord Spaans meer kende omdat het op zijn school verboden was om Spaans te spreken. Hij wil zijn achtergrond niet langer ontkennen.
Ann, onze knuffeloma van de beginnersgroep, die moedig wil zijn en al vanuit Engeland een afspraak met een Spaanse kapsalon in de buurt van ons hotel maakte, daar in haar eentje naar toe ging en een heuse video maakte over haar gesprek met een Spaanse kapster en met een prachtig kapsel weer terugkwam.
Gary, verlegen, maar vastbesloten om uiteindelijk Spaanse les in de UK te gaan geven. Zijn Spaans was super, maar hij vond het nodig zijn grenzen op het sociale en interactieve vlak te verleggen. En wauh! Wat heeft hij dat fantastisch gedaan.
Louise, "kan mij het schelen dat ik vijf minuten over een zin moet nadenken". Een voorbeeld voor ons allemaal hoe zij bleef doorploeteren om een prachtige volzin grammaticaal correct uit haar mond te krijgen.
Hoe kan het anders dan dat ik in deze fantastische groep mijn eindpresentatie baseerde op mijn vorige blog: Ik moet communiceren.
Ik vertelde (in het Spaans, jawel!) dat er voor mij een droom is uitgekomen:
Ik kan praten met Spaanse mensen en zij kunnen mij verstaan.
En voor iemand die haar emoties altijd vrij hoog heeft zitten, ging het me goed af.
onvergetelijk
Maar toen bij de uitreiking van de certificaten de goedlachse stoere John, die het alleen 'voor de leuk' deed, helemaal volschoot en zei dat hij deze week voor altijd in zijn hart met zich mee zou dragen - ja, toen kon je me wegdragen natuurlijk.
Ook voor mij was het een onvergetelijke week die ik altijd zal koesteren. Mochten jullie ooit in de gelegenheid zijn om iets dergelijks te doen, aarzel dan niet en doe het gewoon; ik kan het van harte aanbevelen.
Reactie schrijven
Freek (dinsdag, 28 mei 2019 21:53)
Leuk, herkenbaar dat je het met schrijven zo prachtig kunt verwoorden..