Persoonlijk · 27. juni 2019

MIJN AVONTUREN IN SPANJE - EL AMOR

Waar Torrejón de Ardoz Foto's: Cynthia, Louise: Gracias!

Wanneer mei 2019

Het was een warme zwoele zondagnamiddag. De groep voor de Spaanse lessen zou elkaar om zeven uur op het dorpsplein ontmoeten. Voor de kerk.

Ik was een beetje nerveus dus ik was met opzet heel vroeg. Ik had mijn leesboek mee en wandelde rustig naar een bankje voor de kerk. Een oude man zat lekker in het zonnetje wat om zich heen te kijken en ik ging aan het andere uiteinde op het bankje zitten.

een praatje maken

Ingespannen – omdat het een Spaans boek was – zat ik te lezen en ik keek zo nu en dan hoe laat het was. Toen ik weer eens opkeek om de tijd te checken zag ik dat de oude man zover opgeschoven was dat onze knieën elkaar bijna raakten.

Hij lachte naar me en zijn brede lach liet een tandeloze mond zien. “Hola” zei hij vriendelijk. Ik knikte en zei hola terug. Hij begon te praten. Over het mooie weer. Ik was blij verrast dat ik het redelijk kon volgen en was supertrots op mezelf dat ik een praatje aan het maken was met een van de locals. Zijn naam was José en hij was hier geboren en getogen. We lachten samen om de manier waarop hij mijn naam uitsprak. Ja, het was wel gezellig op dat bankje voor de kerk.

el amor

Zo nu en dan keek ik om me heen om te checken of er zich ergens een groep aan het vormen was. José vroeg of ik op iemand wachtte. Ik probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen, maar halverwege mijn verhaal viel hij mij in de rede. Nee, die vrienden van mij kwamen vast niet, het duurde al zo lang. Zou het geen goed idee zijn om samen ergens een drankje te doen om vervolgens naar zijn appartement te gaan?

WAT? Had ik dat nou goed verstaan?

Jazeker! Hij was alleen en ik was alleen, dus het was allemaal heel logisch. El amor – de liefde – was het belangrijkste in dit leven en hij dacht dat we elkaar veel amor konden geven. En waarom wachten? Hij was de jongste niet meer en hij vond mij wel een mooie vrouw.

Vanuit mijn rechterooghoek zag ik iemand het plein afspeuren. Ik sprong op en vertelde José dat mijn vriendin gearriveerd was. Ik waagde het er maar op en ik haastte me naar de vrouw toe. Stotterend vroeg ik of ze bij de Spaanse taalgroep hoorde.
Ja, en ze was heel blij om mij te zien.

Lieve Kitty, je hebt geen idee hoe blij ik was om jou toen te zien. Samen vonden we de rest van de groep en we hadden de week van ons leven.

José ben ik die week niet meer tegengekomen.