Waar Alicante
Wanneer juni 2018 en juni 2019
De Alicantinos houden van feesten. Er bestaat geen familielid, heilige of wat dan ook of het wordt aangegrepen om er een feestdag van te maken. Begrijp me goed, ik heb er niks op tegen; integendeel, ik vind het een talent!
las hogueras
Bijzonder om mee te maken zijn de Hoguerasfeesten - Las Hogueras; elk jaar van 19-24 juni. Hogueras betekent kampvuur en oorspronkelijk was dit een heidens feest rondom de zonnewende. 24 juni is de geboortedag van Johannes de Doper en de Alicantinos hebben beide gebeurtenissen geniaal verweven in een week lang feest. Een feest met veel eten en drinken, samenzijn met familie en vrienden, muziek, optochten en vuur. In de nacht van 23 op 24 juni is het de enige keer in Alicante dat het toegestaan is om een kampvuur op het strand te maken.
vuur
Maar er is meer vuur.
In de stad vind je deze week grote tableaus met beelden van hout en papier-maché. In de nacht van 24 op 25 juni worden alle tableaus, houd je vast, ter plekke in brand gestoken. Kun je je het voorstellen? Midden in de stad hoog oplaaiende vuren. Om middernacht wordt het startsein gegeven door het afsteken van een enorme vuurpijl in de vorm van een palmboom - de Palmera - vanaf het kasteel van Alicante; een hele eer die dit jaar voor het eerst een vrouw ten deel viel.
Daarna begint het feest met het aansteken van het grootste tableau op het gemeenteplein. Een vuur! Met een hoofdletter V, ongelooflijk, midden tussen de historische gebouwen. Groot respect voor alle brandweerlieden die dit elk jaar weer in goede banen weten te leiden.
Het hoogtepunt is als het ergste vuur voorbij is en de brandweer alles onder controle heeft. Er komt enorm veel warmte van het vuur en de mensenmenigte begint te roepen: "Agua, agua, agua..." water. En dan laat de brandweer zich verleiden en richt de brandslang op de menigte!
De eerste keer dat ik het meemaakte aanschouwde ik dit tafereel met open mond en op veilige afstand. Het vuur loeide rood en geel, het siste en spetterde en ik voelde de enorme hitte van het vuur en daarna de verkoelende druppels water die ons bereikten. We begonnen te lopen en ik zag mensen zich met handdoeken droogwrijven. Vooraan stond opgeschoten jeugd nog steeds om water te schreeuwen. Tot hun grote vreugde kregen ze de volle laag.
agua
Dit jaar stonden Myriam en ik niet op het gemeenteplein maar verderop omdat we het vuurwerk van het kasteel wilden zien om voor de eerste keer in de geschiedenis van Las Hogueras mee te maken dat een vrouw dit deed. Girlpower!
Voor ons stond een groep jongens. De telefoon ging in een plastic zak, T-shirts en schoenen werden in een rugzak gepropt en opgewonden baanden ze zich een weg naar voren. Myriam en ik keken elkaar aan "die zijn goed voorbereid" lachten we. Toen het vuur zijn hoogtepunt naderde schuifelden Myriam en ik naar achteren en riepen niet heel luid om 'agua'. Even later kwamen de jongens ons voorbij. Zeiknat, maar supertrots sloegen ze elkaar op de rug en lachten breeduit. "Het heeft wel wat" zei Myriam. Ik begon te lachen want ik dacht precies hetzelfde. "Denk jij wat ik denk?" vroeg ze. "Dat we er volgend jaar voor gaan?" vroeg ik. Precies!
Volgend jaar, dan nemen we handdoeken, droge shirts, slippers en een waterdicht hoesje voor onze telefoons mee en dan gaan we roepen: "Agua, agua, agua!"
...nou ja, misschien.
Reactie schrijven