Waar Madrid
Wanneer juli 2019
madrid
Madrid dit keer en er is maar een iemand die weet dat ik hier ben. Onrustig was ik. De Spaanse woorden en zinnen van mijn lessen tuimelden voortdurend door mijn hoofd en zonder ook maar wat te zeggen tegen wie dan ook nam ik Spanje als besluit.
De vlucht is te duur en de temperatuur te hoog maar wat ik ben ik blij dat ik er ben. Met een welkome klap valt de warmte om me heen. Heerlijk! Het zweet breekt me uit, maar het kan me niet schelen. Ik blijf amper drie dagen en heb een tas met luchtige shirtjes en jurkjes mee.
Thuis had ik de metroplattegrond geprint en bedacht wat ik allemaal wou gaan bekijken, maar nu ik er ben vind ik het wel goed en ik loop met een glimlach door de drukke straten. Ik kijk naar de mensen, geniet van de warmte, van de levendigheid van de stad en van de grote glazen koffie met heel veel ijsklontjes erin.
muziek
Aan het eind van de middag kom ik in een drukke winkelstraat terecht. Er spelen veel straatartiesten en ik blijf overal staan. Ik heb de tijd en ik vermaak me prima.
Op een gegeven moment hoor ik violen en ik word er als een magneet door aangetrokken. Een orkestje van acht mannen speelt de bekendere klassieke nummers en ontspannen leun ik met mijn rug tegen de warme tegels van een winkelpand. Mij krijg je hier voorlopig niet meer weg. Mensen om mij heen komen en gaan maar ik blijf staan. De linkse vioolmeneer heeft door dat ik blijf staan en af en toe maken we oogcontact.
Dan loopt de dame waarvan ik dacht dat ze alleen zorgde voor water voor de mannen en met de pet rondging naar voren. Het wordt stil in die drukke winkelstraat. Het is alsof de mensen voelen dat er iets speciaals gaat gebeuren. En dan klinkt het Ave Maria en er loopt niemand meer door. De warmte trilt samen met de hoge noten in de lucht en ik druk mijn nagels in mijn handpalmen en houd mijn adem in. Na de laatste ontroerende noot volgt een donderend applaus en de straat komt weer tot leven.
De linkse vioolmeneer kijkt naar me met een grote glimlach. Ik pak een royale gift uit mijn portemonnee en loop naar hem toe. In mijn beste Spaans zeg ik dat ik enorm genoten heb en dat de muziek mijn hart heeft geraakt. De man pakt mijn handen en zegt dat ik hem blij maak.
Uhm…het is toch echt andersom hoor!
Van de overige mannen krijg ik klopjes op mijn rug, de vrouw met de prachtige stem kust me op beide wangen en waarom voelt het alsof ik afscheid neem van vrienden?! Langzaam loop ik weg in de overtuiging dat hier vandaag iets bijzonders is gebeurd.
Reactie schrijven