Waar Alicante
Wanneer oktober 2019
Het is begin oktober en het strand van Alicante wordt overgenomen door de locals en de, zeg maar wat oudere jongeren.
Nou goed dan, iets meer dan wat ouder.
Enig om te zien hoe een groep dames in badpak maar keurig gekapt en vol in de make-up zich installeert met klapstoelen, parasols en koelboxen. Ze kletsen en lachen samen en hebben het zo te zien enorm naar de zin.
zingen
Na een poosje beginnen ze te zingen. Ik denk dat het liedjes uit hun jeugd zijn, want om me heen zie ik mensen van ongeveer dezelfde leeftijd met hun hoofden meeknikken op de maat en begint er hier en daar iemand mee te zingen.
Een heer van gevorderde leeftijd voegt zich bij de dames en kakelend van plezier groepen ze zich om hem heen. Meneer zingt ook mee; hij heeft een mooie stem en laat zich de adoratie van de dames welgevallen.
Dan zingt hij solo in operastijl een prachtig lied en de dames vallen aan het einde van het lied bijna over hem heen om hem te complimenteren. Op het strand klinkt applaus en ‘bravo’ en de heer geniet van alle aandacht.
Wat heerlijk dat je op deze leeftijd op het strand mensen van je eigen leeftijd kunt ontmoeten en gezellig met elkaar kunt grappen en zingen denk ik.
gezellig
Op de Rambla van Alicante staan hier en daar klapstoeltjes en ook dit is een gezellig ontmoetingspunt voor deze generatie. Oudere dames en heren zitten in tweetallen of in groepjes met elkaar te kletsen en ik denk dat het toch iets gemakkelijker en relaxter is om elkaar in het zonnetje een beetje bij te praten dan in Nederland waar de ouderen door de kou noodgedwongen achter de gordijnen zitten.
Ik vind het mooi.
Als ik terug wandel van het strand zie ik een groepje oudere heren inderdaad op de klapstoeltjes zitten. Ik verzamel moed en loop naar ze toe. "Pardon heren", zeg ik, "mag ik een foto van jullie maken? Ik schrijf verhalen over Alicante en wil jullie graag op de foto".
Nou dat kan natuurlijk! Er worden druk aanwijzingen gegeven want de guapo’s - de knapperds – moeten een beetje in het midden.
Het heeft heel wat voeten in de aarde maar uiteindelijk heb ik iedereen op de foto en moet ik er zelf ook aan geloven.
We maken nog een kort praatje en ik vertel dat mijn dochter hier woont en toeristen op de fiets de stad laat zien. ‘Ja” zegt een heer, “ik denk dat ik haar wel eens gezien heb. Een prachtige vrouw, net als haar moeder”.
Ja ja... die Spanjaarden; ze kunnen er wat van!
Reactie schrijven