Wanneer 10 oktober 2020
Waar Alicante
la boda - de trouwerij
Zeer vereerd was ik met de uitnodiging voor 'la boda' van een vriendin van Myriam.
Ik ken de bruid als goede collega van Myriam en de aanstaande bruidegom heb ik eenmaal ontmoet toen we met zijn vieren vorig jaar neerstreken op een terras. Ik kon het goed vinden met de bruidegom, ook doordat hij erg zijn best deed om langzaam en duidelijk te spreken en al met al hadden we met de nodige drankjes een topavond met zijn vieren.
‘Dankzij’ corona kon niet alle familie van de bruid aanwezig zijn. Omdat ik met de camper zou komen en niet per vliegtuig en omdat de gezamenlijke vriendin van Myriam en de bruid single is, werd ik als ‘partner’ van die vriendin uitgenodigd.
Nu is een Spaanse bruiloft geen kleinigheid. Alles wordt uit de kast gehaald qua kleding, make-up, catering en feest en het was puzzelen hoe wij dat als nuchtere Nederlanders moesten invullen.
el estrés - stress
Wekenlang vlogen de appjes heen en weer tussen Nederland en Spanje over jurken, schoenen en weer veranderende coronaregels.
Op de grote dag zaten we stijf van de stress al heel vroeg in vol ornaat klaar en we besloten als echte Nederlanders dat we dan net zo goed maar konden gaan zodat we niet te laat zouden komen. Veel te vroeg arriveerden we bij de kerk.
Gelukkig stond ook de bruidegom met een klein gevolg al te wachten. De bruidegom liep naar ons toe en ratelde een aantal zinnen achter zijn prachtig bij het pak passende mondkapje. "Woh, woh woh" zei ik lachend. “Ah, te snel” zei de bruidegom en het ijs was gebroken en de stress ebde weg. Wat een leuke jongen is het toch. Hij was oprecht blij dat ik er was en in mijn beste Spaans vertelde ik hoe vereerd ik was dat ik erbij mocht zijn.
los novios - het bruidspaar
De bruid was (uiteraard) prachtig en ook zij had een bijpassend mondkapje met strassteentjes en al.
Ik hield het amper droog toen de bruidegom aan de arm van zijn moeder de kerk binnentrad. De vader van de bruid was helaas al overleden en je kon me wegdragen toen de bruid aan de arm van haar jongste broer binnenkwam.
De mondkapjes van het bruidspaar mochten af, maar alle gasten waren verplicht het mondkapje op te houden. En of je nu “ja”, “yes” of “sí" zegt, dát moment is emotioneel, bijzonder en prachtig.
la fiesta - het feest
En toen het feest.
Normaal duurt een Spaanse bruiloft tot in de vroege uurtjes, maar vanwege corona was de eindtijd nu om 01.00 uur. Maar dat betekende niet dat er op eten en drinken bezuinigd werd en in rap tempo kwamen de glazen wijn en de tapas rond.
Daarna volgde een uitgebreid diner met natuurlijk meer wijn. Het bruidspaar werd regelmatig toegejuicht met vele 'viva's' en zwaaiende servetten.
Na het diner volgden nog de 'copa's' de mixdrankjes en je begrijpt het wel, we hebben ons uitstekend vermaakt!
?? - rits
Aan het eind van de avond belandde ik redelijk tipsy in de taxi. Op het moment van wegrijden realiseerde ik me dat ik Myriam vergeten was te vragen of zij de rits van mijn jurk een stukje open wou maken. Met geen mogelijkheid kon ik alleen uit die jurk komen. Mijn benevelde brein ging koortsachtig aan het werk. Het werd me al snel duidelijk dat de taxichauffeur mijn enige optie was.
Ik herinnerde me een uitdrukking over kleren uitdoen, maar ik durfde die niet te gebruiken, wat een goede beslissing was, zo werd me achteraf verteld! Het woord voor rits wist ik niet, maar ik raapte mijn moed bij elkaar en vroeg de taxichauffeur of hij me wou helpen met mijn jurk en ik wees naar mijn rug. Ik denk dat hij vaker met het bijltje heeft gehakt, want hij begreep me meteen en als een keurige gentleman voldeed hij aan mijn verzoek.
Ik wist de code van het toegangshek nog, had door dat ik mijn schoenen uit moest doen om mijn hakken niet te ruïneren op het grind en wist de camper in 1x te vinden. Daarna werd alles wat waziger...
We hebben nog een hele lang dag 'nagenoten'.
Reactie schrijven